با نگاهی به زنجیره تأمین دارو در ایران/
یادداشت: صنعت داروسازی یکی از بخش‌های حیاتی اقتصاد جهانی است که ارتباطی تنگاتنگ با نظام‌های مالی بین‌المللی دارد؛ و تبادلات مالی سالم و شفاف، نقشی کلیدی در زنجیره تأمین دارو، کیفیت داروهای تولیدی، و دسترسی عادلانه بیماران به داروهای ضروری ایفا می‌کند.
هرچند صنعت داروسازی ما از ضعف‌های درونی متعددی مانند ساختاری، مالی، تکنولوژیکی، و مدیریتی رنج می‌برد، ولی بخشی از مشکلاتش نیز به دلیل شرایط خاص اقتصادی، سیاسی و بین‌المللی کشور -و تحریم- است.
بخشی از این تحریم‌های بانکی که تبادلات مالی بین‌المللی را دچار اختلال کرده، ناشی از نپذیرفتن و عضویت‌نداشتن ایران در گروه ویژه اقدام مالی (اف‌ای‌تی‌اف) است.
تحریم‌ها زنجیره تأمین دارو را در چهار حوزه اصلی شامل تأمین مالی، تأمین مواد اولیه و تجهیزات صنعتی، قیمت دارو و کیفیت داروها تحت تأثیر قرار داده و در نهایت دسترسی بیماران به دارو را کاهش داده است.
شرکت‌های خارجی اغلب به دلیل ریسک‌های بالای ناشی از تحریم و تجارت مستقیم از همکاری با ایران خودداری می‌کنند یا در صورت تمایل به همکاری با پیش‌پرداخت‌های سنگین و شرایط خاص حاضر به انجام معامله می‌شوند.
با در نظر داشتن جایگاه حیاتی زنجیره تأمین دارویی در حفظ و ارتقای سلامت عمومی، استمرار چالش‌های موجود در نظام واردات و تأمین دارو و مواد اولیه می‌تواند آثاری مخرب بر پایداری نظام سلامت کشور بر جای بگذارد.
عضویت در گروه ویژه اقدام مالی، به‌عنوان یکی از نهادهای معتبر در عرصه تنظیم‌گری مالی بین‌المللی، می‌تواند نقشی کلیدی در بازگشایی مسیرهای قانونی و شفاف برای نقل و انتقال منابع مالی ایفا کند.
با اجرای استانداردهای FATF، کشورها می‌توانند دسترسی خود را به شبکه بانکی بین‌المللی تسهیل کنند. این مسئله به‌ویژه در واردات دارو و تجهیزات پزشکی اهمیتی ویژه دارد و می‌تواند به بهبود دسترسی به دارو، شفافیت زنجیره تأمین و افزایش اعتماد بین‌المللی در تأمین منابع کمک کند.
پیوستن به FATF می‌تواند جذب سرمایه‌گذاری خارجی را هم تسهیل کند. طبیعی است که شرکت‌های چندملیتی داروسازی ترجیح می‌دهند در کشورهایی سرمایه‌گذاری کنند که از قوانین FATF پیروی می‌کنند، زیرا ریسک مالی کمتری دارند.
با این حال لازم است به این نکته توجه شود که هرچند پیوستن به FATF و باز‌کردن راه‌های مالی بین‌المللی «شرط لازم» برای توسعه صنعت داروسازی و برقراری یک زنجیره تأمین دارویی کارآمد و پایدار است، ولی «شرط کافی» نیست.
/روزنامه شرق
/انتهای پیام/
