سال‌های اول که نام ایدز می‌آمد رعشه به تن همه ما می‌افتاد و منهای مرض و درد و دفراموسیون، رسوایی اخلاقی و انگشت‌نما شدن، نقطه انفصال می‌شد و انکشاف جمعی در پرده بود…!
یادم هست که یک بار با نماینده UNDB در ایران بحث کردیم که این نقشه سازمان‌های بزرگ است برای… ؛ و طرف هم تلویحا پذیرفت!
بعدها فهمیدیم که بله ایدز هدیه بشردوستانه بوده است؛ گیفت اروپایی به ایرانی…!
عده‌ای بیمار شدند و ایدز هم رفته رفته چهره عوض کرد و مشخص شد که اخلاق را آن‌هایی زیر پا گذاشته‌اند که به‌دنبال کسب درآمدند و آزمایشگاه بالینی‌شان اینجا و چند جای دیگر بوده! آن‌هم به‌دست چند نفر… آدم سرش سوت می‌کشد… ، بگذریم!
شعار امسال این‌است؛ سلامتی من، حق من است.
آدمی در خودش می‌پیچد که تصمیم‌سازان در جهان چگونه می‌اندیشند…!
از خودتان و خودمان مراقبت کنیم، تصمیم‌سازان جدا ایستاده‌اند، ما اما همه به‌هم پیوسته‌ایم.
/انتهای پیام/
