پلتفرم؛ کاهش دغدغهی دارویی یا افزایش نگرانیها!؟
ژانت سلیمانی*:
این روزها مسئله عرضه یا فروش اینترنتی دارو در پلتفرمها جامعه داروسازی را ملتهب کرده است.
مطابق بند ب ماده ۶ قانون تجارت الکترونیک، فروش دارو به مصرف کنندگاننهایی ممنوع است و از سویی ماده ۱۵ و ۱۶ امور بهداشتی و درمانی تعزیرات حکومتی، مصوبه مجمع تشخیص مصلحت نظام، فروش و عرضه دارو به بیمار در داروخانه را الزامآور و تخلف از آنرا مستوجب مجازات میداند.
حالیاکه وزارت اقتصاد، کمیسیون اصل ۹۰ مجلس و شورای رقابت به بهانههایی، بر اجرای سریعالسیر آن اصرار دارند!
بهانهها چیستند!؟ رفع سرگردانی و کاهش هزینههای بیمار، ساماندهی عرضه غیر قانونی دارو در سایتها و فضای مجازی بهعنوان نیاز امروز بشر (بهدلیل رشد و توسعه تکنولوژی) و…!
بله؛ آن نهادها اینطوری بر تدوین سازوکار عرضه اینترنتی دارو در پلتفرمها توسط وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی مصرند!
و این، سازوکاریاست که بر قطع ارتباط فیزیکی بیمار با داروساز و داروخانه استوار است و قوانین پیشتر گفته را، رسما زیرپا میگذارد!
همه میدانند که جامعه داروسازی ایران با این سازوکار (پلتفرم، بهشکل ارائه فعلی)؛ که سلامت جامعه را با خطراتی جدی مواجه میکند، مخالف است و همکاری نمینماید.
در سال ۱۳۹۵ در راستای رسالت سازمانی سازمان غذاودارو مبنی بر تضمین ایمنی و سلامت دارو برای بیمار و کاهش دغدغه او (بهویژه در زمان کمبودهای دارویی)، برنامه استقرار نسخهنویسی و نسخهپیچی الکترونیک دارو در کلیه مراکز ارائه خدمات دارویی پیشبینی شد.
با توجه به اینکه اجرای چنین برنامهای راهبردی منوط به تکمیل زنجیره تامین دارو و پس از اجرای آن (اکنون TTAC متولی آن است) امکانپذیر بود؛ اجرایش به تعویق افتاد.
این برنامه مطابق قوانین و اسناد بالادستی تدوین شده بود، و فروش و عرضه دارو از هم منفک نشده بود؛ و در بستر تبادل اطلاعات، نرمافزارهای نسخهنویسی الکترونیک و نسخهپیچی الکترونیک با بهرهبرداری از موجودی داروخانهها؛ که در سامانه TTAC پس از استقرار کامل قابل استخراج خواهد بود؛ بیمار مجاز میشد با تجویز نسخه دارویی توسط پزشک، امورات خود را پیش ببرد و…
بله، گفتیم بیمار مجاز میشد با تجویز نسخه دارویی توسط پزشک در هر موقعیت مکانی که قرار دارد، نسخه تجویز شده را به نزدیکترین داروخانه (که دارو یا داروهای تجویزی را موجود داشتند)، ارسال نماید و داروخانه منتخب از طریق بستر ایجادشده، سفارش ارسال شده را دریافت و نسخهپیچی را انجام بدهد.
البته باز هم منوط به اینکه بیمار پس از مراجعه به داروخانه با ارائه کد ملی، نسخهای را که قبلا ارسال نموده دریافت نماید و میزان رضایتمندی خودش را هم از ارائه خدمات در بستری که مهیا شده، اعلام کند.
گزینههای رضایتمندی هم عبارتند بودند از:
🔳۱.آیا دارو توسط داروساز ارائه شد؟ (ماده ۱۵ و ۱۶ امور بهداشتی و درمانی تعزیرات حکومتی)
🔳۲.آیا داروی تاریخ گذشته تحویل داده شد؟
🔳۳. موارد دیگر
🔳۴.رضایت دارم
همچنین اینامکان برای داروساز وجود داشت که نارضایتی بیمار با شماره موبایل بیمار به او اعلامگردد و ظرف مدت… ساعت، رضایت بیمار جلب شود؛ در غیر اینصورت، با ارسال موارد نارضایتی به کارشناس دارویی معاونت غذاودارو مداخله صورت بگیرد.
در چنین سازوکاری فروش و عرضه دارو در داروخانهای که داروی مورد نیاز بیمار را موجود دارد، سالم و ایمن و صدالبته توسط داروساز به بیمار ارائه میشود، بدون اینکه هزینه حملونقل دارو تا در منزل به بیمار تحمیل شود.
از سویی دیگر هم، نظارتهای هوشمند بر عملکرد داروخانه، در دسترس معاونتهای غذاودارو قرار میگیرد تا به بهرهبردای از تکنولوژیهای روز در راستای سلامت بیماران و جامعه انجام وظیفه کند.
حال جای سوال است وقتی که ما چنین سازوکاری داریم، چرا مبحث ناکارآمد و پر ایراد عرضه اینترنتی دارو در پلتفرمها را پیش میکشیم!؟ آیا اینطوری، سلامتی بیمار و جامعه به خطر نمیافتد!؟
خب از این منظر مشخصا باید گفت؛ این داستان پلتفرمها، رسما به نابودی و تعطیلی داروخانهها خواهد انجامید؛ و داروخانهها بهعنوان در دسترسترین مرکز سلامت با خطر تعطیلی مواجه خواهند بود.
یک سوال! چه اصراری است که ضمن تهدید حیات یک صنف، و بهخطر افتادن سلامت جامعه، بانکاطلاعاتی بیماران را به مراکزی انتقال دهیم که هنوز خود را اثبات نکردهاند و ممکن است بسترساز رانت برای سودجویان شوند؟
راستی! با حملههای احتمالی سایبری و بهخطر افتادن سلامت جامعه چه باید کرد؟
آیا بهتر نیست در راستای سلامت جامعه که محور توسعه پایدار در هر کشوری است، به داروسازان اعتماد کنیم!؟
چرا سازوکارهای نامعلوم (و ایبسا مخرب در راستای مافیای سرمایهداری) را بر ظرفیتهای موجود متخصصان بهویژه داروسازان برتری میدهیم!؟
یادمان باشد که داروسازان قسم هم یاد کردهاند و در تمامی دوران فعالیتشان کارنامهای قابل قبول هم داشتهاند و دارند.
*داروساز
/انتهای پیام/