داستان پیچیده شیر خشک/
دکتر حبیب‌الله افشنگ: این برای بار دوم بود (امرداد ماه ۱۴۰۳) که در طول مدیریت دکتر سیدحیدر محمدی، کشور ما به واردات فوریتی شیرخشک روی می‌آورد (بار اول شهریور ۱۴۰۲)؛ حالیا‌که حدود ۲۳ سال هست صنعت شیر خشک در ایران راه‌اندازی شده و تا قبل از مدیریت دکتر محمدی، کشور ما حدود ۱۵ سال از واردات شیر خشک بی‌نیاز بوده است.
نیاز داخلی کشور ما در عرصه شیر خشک، در طول سال، حدود ۷۰ میلیون قوطی است و صنایع تولید شیر خشک ما ظرفیت تولید سالانه ۱۲۳ میلیون قوطی شیرخشک را داشته‌اند.
سوال اصلی این‌است؛ چه شد که در مدت قریب به ۳ سال مدیریت دکتر محمدی، واردات فوریتی شیر خشک روی داد!؟ واردتی که ۲ الی ۳ برابر تولید داخل ارزبری داشت.
موضوع دوم، شیر خشک‌های وارداتی بود، که مشکلاتی عدیده داشتند (دارند)، به‌عنوان مثال، شیر خشک Bebevit که به‌تازگی وارد شده، در آزمایشگاه تخصصی ویرومد که با وزارت بهداشت و سازمان ملی استاندارد همکاری می‌کند، بررسی شد، و نتایجی عجیب در پی داشته است!
(سند نتایج آزمایشگاه نزد فن‌سالاران موجود است.)
مثلا روی لیبل یکی از بچ‌ها، مقدار ویتامین سی، ۷۰ میلی‌گرم درج شده، اما نتایج آزمایشگاهی مقدار ۱۰ میلی‌گرم را نشان می‌دهد!
نتیجه بعدی خیلی بدتر است، مقدار بار میکروبی این شیر خشک‌های وارداتی با استانداردهای ملی در این زمینه (isiri ۵۸۳۹) مطابقت ندارد و مردود اعلام شده است!
ما اساسا در این موضوع نخواستیم و نمی‌خواهیم که بدبینانه نگاه کنیم و هرگز هم مبحث «سرکوب تولید داخلی» را مطرح نمی‌کنیم، اما چه شد که کشور به واردات فوریتی فوق، که چندان هم که باید مقبول نیست، روی خوش نشان داد!؟
این خودش ظن اهل فن را برمی‌انگیزاند.
در افق نگاه کلی و کلان کشور، همیشه حرف از زادوولد و فاجعه کاهش جمعیت ایران و چه و چه مطرح است، اما معلوم نیست که عزیزان به نوزاد شیرخوار ایرانی چه خوراکی را می‌خورانند، و به کدامین افق جمعیتی می‌نگرند!
/انتهای پیام/
