بخش اول: داروهای کاهش وزن مانند «اوزمپیک»، در سال‌های اخیر به‌عنوان راه‌حلی سریع برای کاهش وزن در سراسر دنیا مطرح شده‌اند. اما این داروها گران‌‌قیمت هستند و هنوز اطلاعات کاملی درباره اثرات بلندمدت‌شان وجود ندارد. از سوی دیگر، ممکن است با عوارض همراه باشند.
در مقابل، رویکردهای علمی ساده‌تری هم برای کاهش وزن وجود دارند که هم ایمن‌ترند، هم پایدارتر و هم بدون نیاز به نسخهٔ پزشکی.
چرا به‌جای دارو، روش‌های طبیعی را انتخاب کنیم؟
بسیاری از داروهای لاغری با تأثیر بر هورمون‌های گرسنگی، اشتها را مهار می‌کنند. اما مصرف طولانی‌مدت آن‌ها ممکن است با عوارضی مانند تهوع، دل‌درد، یبوست، یا حتی التهاب لوزالمعده همراه باشد.
از سوی دیگر، پژوهش‌هایی از جمله مطالعه‌ای در «نشریه پزشکی نیوانگلند» نشان داده‌اند که کاهش وزنِ ناشی از دارو، در صورت عدم تغییر سبک زندگی، معمولاً پایدار نمی‌ماند.
بخش دوم: داروهای کاهش وزن مانند «اوزمپیک»، در سال‌های اخیر به‌عنوان راه‌حلی سریع برای کاهش وزن در سراسر دنیا مطرح شده‌اند. اما این داروها گران‌‌قیمت هستند و هنوز اطلاعاتی کامل درباره اثرات بلندمدت‌شان وجود ندارد.
۱.مصرف پروتئین، دوست سیری:
مصرف پروتئین کافی می‌تواند باعث کاهش سطح هورمون گرلین یا همان مهم‌ترین هورمون گرسنگی شود. منابع خوب آن شامل تخم‌مرغ، ماهی، گوشت کم‌چرب، حبوبات و لبنیات کم‌چرب است.
۲.فیبر، دشمن پرخوری:
فیبر با کند کردن سرعت هضم، احساس سیری را طولانی‌تر می‌کند. غذاهای پرفیبر شامل سبزیجات، میوه‌ها، نان سبوس‌دار و جو دوسر هستند.
۳.آب، آغازگر سیری:
نوشیدن یک لیوان آب حدود نیم ساعت پیش از وعده‌های غذایی، می‌تواند حجم معده را افزایش دهد و میزان غذای مصرفی را کاهش دهد.
بخش سوم: داروهای لاغری گران هستند و هنوز اطلاعات کاملی درباره اثرات بلندمدت‌شان وجود ندارد.
بیائید راه‌های طبیعی لاغری را بیازمائیم.
خواب کافی:
کم‌خوابی باعث برهم خوردن تعادل دو هورمون کلیدی در کنترل اشتها (گرلین و لپتین) می‌شود. بر اساس پژوهشی که در «پلاس مدیسین» منتشر شده است، افرادی که کمتر از ۵ ساعت می‌خوابند، تمایلی بیشتر به خوردن غذاهای پرکالری دارند.
توصیه پزشکان این است که افراد ۱۸ تا ۶۰ سال ۷ ساعت و افراد ۶۱ تا ۶۴ سال ۷ تا ۹ ساعت و افراد با بیش از ۶۵ سال ۷ تا ۸ ساعت به خواب شبانه بروند.
ورزش روزانه:
فعالیت بدنی، حتی ۳۰ دقیقه پیاده‌روی سریع در روز، می‌تواند سوخت‌وساز بدن را افزایش و احساس گرسنگی را کاهش دهد. ورزش همچنین در کنترل استرس و بهبود خلق‌وخو نقش دارد.
آرامش، نه با خوراکی:
استرس مزمن با افزایش هورمون کورتیزول، میل به خوردن غذاهای شیرین و چرب را بیشتر می‌کند. تمرینات تنفسی، مدیتیشن، یا یوگا می‌توانند در کاهش این نوع اشتها مؤثر باشند.
بخش پایانی: داروهای لاغری با اثرگذاری بر هورمون‌های گرسنگی، اشتها را مهار می‌کنند. مصرف طولانی‌مدت آن‌ها شاید با عوارضی همراه باشد.
مکمل‌های طبیعی:
برخی مکمل‌ها به‌عنوان سرکوب‌کنندهٔ طبیعی اشتها تبلیغ می‌شوند. یکی از شناخته‌شده‌ترین آن‌ها «گلوکومانان» است. نوعی فیبر محلول که از ریشهٔ گیاه کنجاک گرفته می‌شود و پس از جذب آب در معده، حجمی زیاد پیدا کرده و احساس سیری ایجاد می‌کند.
رژیم مدیترانه‌ای:
رژیمی شامل سبزیجات، حبوبات، روغن زیتون، ماهی و مقداری کن گوشت قرمز است. این الگوی غذایی به کاهش وزن و هم به سلامت قلب کمک می‌کند.
رژیم دش (DASH):
توسط مؤسسه ملی قلب، ریه و خون آمریکا برای کنترل فشار خون طراحی شده، اما حالا یکی از سالم‌ترین رژیم‌های غذایی شناخته شده است.
مصرف نمک، چربی‌های اشباع و غذاهای فرآوری‌شده محدود و مصرف سبزیجات، لبنیات کم‌چرب و غلات توصیه می‌شود.
نتیجه:
هیچ راه‌حل معجزه‌آسایی برای کاهش وزن وجود ندارد. داروها ابزار کمکی‌اند. تغییر پایدار زمانی اتفاق می‌افتد که تغذیهٔ سالم، تحرک کافی، خواب منظم و آرامش ذهنی در کنار هم قرار گیرند…
/انتهای پیام/
