تحلیلی بر عوامل موفقیت شرکت‌های دارویی/
محمد فرزین‌نیا*: ما نیک می‌دانیم که موفقیت شرکت‌ها به انتخاب راهبردهای مناسب و تخصیص منابع کافی برای اجرای این راهبردها بستگی دارد.
شرکت‌های داروسازی نیز از این قاعده مستثنی نیستند، شرکت‌هایی که در ۳ سال اخیر در تلاش برای تامین نقدینگی و چرخاندن چرخ‌های تولیدشان قرار داشته‌اند.
در این مطلب، مروری می‌کنیم بر مقایسه نتایج انتخاب‌های راهبردی دو شرکت A و B در این صنعت (A: شرکتی متعلق به یکی از هلدینگ‌های دولتی و B: شرکتی متعلق به یکی از هلدینگ‌های خصوصی).
همان‌طور که در عنوان مطلب مطرح شد، شواهد این مقایسه از آخرین صورت‌های مالی این دو شرکت که در سامانه کدال انتشار یافته، استخراج شده است.
۱) در صورت‌های سود و زیان دو شرکت، اگرچه ارقامی متفاوت درج شده، لیکن نسبت بهای تمام شده به درآمدهای عملیاتی در شرکت A، نزدیک به ۷۱ درصد است، درحالی‌که همین نسبت در شرکت خصوصی B، تنها ۳۷ درصد قید شده است.
به‌عبارت دیگر شرکت B با اجرای سیاست‌هایی مناسب توانسته است در دوران سخت کنونی، بهای تمام شده خود را از طریق ارتقا بهره‌وری و تامین به‌صرفه مواد اولیه مدیریت کند.
۲) در دوره مورد بررسی، شرکت A همه تلاش خود را معطوف به مدیریت هزینه‌های فروش، اداری و عمومی کرده و توانسته است نسبت این هزینه‌ها به درآمدهای عملیاتی خود را، به حدود ۲ درصد برساند، حالیاکه شرکت B در همین نسبت، رکورد ۱۴ درصد را رقم زده است!
در نگاه اول به نظر می‌رسد شرکت A سیاستی درست‌تر در مدیریت هزینه‌ها اعمال نموده است، لیکن با نگاهی دقیق‌تر متوجه می‌شویم که این شرکت B است که در این بخش منابع خود را صرف برنامه‌های مارکتینگ از جمله حضور در نمایشگاه‌ها و سمینارها، جذب افراد متخصص، افزایش تعداد نمایندگان علمی و محتواسازی‌های مرتبط با بازاریابی کرده است که اثر خود را در افزایش سهم بازار محصولات این شرکت نشان می‌دهد.
بدیهی‌است که شرکت A با ایجاد محدودیت در این بخش، احتمالا فرصت‌هایی زیاد را در بازار از دست داده است.
۳) با مرور صورت‌های جریان‌های نقدی دو شرکت متوجه خواهیم شد که شرکت A در زمینه دریافت تسهیلات، در این دوره مالی نسبت به دوره مالی پیشین خود ۱۷ درصد افت کرده است، در حالی‌که شرکت B توانسته به رشدی ۳۱ درصدی در جذب تسهیلات دست پیدا کند.
به‌عبارت دیگر، شرکت B در دوران رکود صنعت، سیاست تامین مالی قوی‌تری را جاری‌سازی کرده و چابک‌تر بوده است.
آنچه بیان شد، نمونه‌ای از تحلیل برخی شاخص‌های مالی دو شرکت داروسازی بود. مدیران ارشد این صنعت با نگاه دقیق‌تر به صورت‌های مالی می‌توانند آثار و نتایج موفقیت‌های انتخاب‌های راهبردی خود را بهتر و بیشتر درک و بررسی کنند.
هدایت شرکت‌ها در مسیر سودآوری بلندمدت، هنر آن مدیران عملگرایی است که علاوه بر توانمندی‌های تخصصی خود بتوانند درکی درست از مباحث استراتژیک، مالی، بازاریابی و بهره‌وری ایفا کنند.
یادمان بماند که محیط سخت حاکم بر کسب‌وکار در این روزگار، فرصت چندانی برای انتخاب‌های اشتباه باقی نمی‌گذارد.
*فعال در حوزه مدیریت استراتژیک صنعت دارو
/انتهای پیام/
