یادداشت/
دکتر مسعود کیهان: ۱- برای یک ماموریت اداری، سوار خودروی آژانس طرف قرارداد شرکت میشوم. راننده پیرمرد که از مدتهاست میشناسمش با لهجه شیرین آذری لب به سخن میگشاید. آقای دکتر (پیش فرضاش این است که من که در شرکت داروسازی کار میکنم و لابد دکتر داروساز هستم) چرا اینقدر بعضی از داروها گیر نمیآد؟! یه اسپری تنفسی که همیشه استفاده میکردم، الان خیلی وقته پیداش نمیکنم شما میتونی برام پیداش کنی؟
۲- تلفن همراهم زنگ میخورد. خانم معاون مالی یک شرکت خدمات مسافری است که به پرسنل شرکت ما خدمات ارائه میدهد. خانم معاون میگوید:
این دارو را برای یک کودک سرطانی میخوام خیلی خانوادهش نگران هستند متاسفانه هر جا را گشتیم، پیدا نکردیم. خواهشا اگر میتونی یه کمکی بکن ثواب داره!
۳- یکی از بستگان، نسخهای را برایم میفرستد و میگوید: داروی ردیف ۳ را پیدا نکردیم. مربوط به یک بیماری ویروسی شایع است، اما در بازار پیدا نمیشود!
۴- در یک محیط کاری خارج از شرکت، کارگر مجموعه وقتی متوجه میشود در شرکت داروسازی مشغول کار هستم، از من آمار یک قرص بیماران قلبی را برای مصرف خواهرش میگیرد و میگوید قرص در حال اتمام است و هر جا میروم نیست که نیست!
۵- یکی از کارگران تولید شرکت، برای تهیه یک دارو به من و دیگر افرادی که فکر میکند ارتباطاتی دارند رو میزند و…!
🟧
سال گذشته، وزیر بهداشت و همچنین رئیس سازمان غذاودارو در مصاحبههایی جداگانه تاکید کردند که ۹۹ درصد از داروهای مورد نیاز در داخل کشور تولید میشوند، اما همانطور که در بالا بهطور نمونه عنوان شد همچنان برخی از بیماران برای تهیه داروهای خود با چالشهایی مختلف روبهرو هستند.
بحث کمبودهای دارویی همیشه یکی از مباحث مهم و پرتکرار در حوزه سلامت کشور بوده است و البته دغدغه بسیاری از دغدغهمندان.
دکتر شهرام کلانتری خاندانی، ریاست انجمن داروسازان ایران معتقد است که بخشی عمده از درمانهای بیماران، دارودرمانی است که اگر دارو در دسترس نباشد، بیمار نخواهد توانست از درمان بهره بگیرد.
محمدعلی محسنی بندپی، عضو کمیسیون بهداشت و درمان مجلس یازدهم هم با انتقاد از کمبود دارو در کشور مدعی شده که کمبود دارو بهگونهای شدهاست که برخی داروی تاریخ گذشته مصرف میکنند!
چهارم اردیبهشت ماه امسال بود که سلمان اسحاقی، سخنگوی کمیسیون بهداشت و درمان مجلس یازدهم گزارش این کمیسیون درباره دلایل کمبود دارو و تجهیزات پزشکی را طبق ماده ۲۳۴ آئیننامه داخلی مجلس قرائت کرد که در بخشی از این گزارش آمده بود:
قریب به ۱۵۰ قلم داروی پر مصرف دارای کمبود و محدودیت جدی بوده و نزدیک به ٦٥ قلم در شرایط کمبود حاد قرار دارند.
وضعیت ذخایر استراتژیک برخی از اقلام دارویی نیز مناسب نبوده بهگونهای که اکنون موجودی مواد اولیه برای ۵۳ قلم دارو و موجودی نهایی تعداد ۶۸ قلم از داروهای ساخته شده کمتر از یک ماه است.
هرچند طی سالیان اخیر اقداماتی مناسب بهویژه در شرکتهای دانشبنیان برای تولید محصولات دارویی مورد نیاز کشور بهویژه داروهای سرطانی صورت گرفته، اما کمبودهای دارویی کشور قابل کتمان نیست.
گروه علوم دارویی فرهنگستان علوم پزشکی جمهوری اسلامی نیز با توجه به شرایط خاص این موضوع، در دی ماه سال گذشته در جلسهای ضمن بحث و گفتوگو درباره وضعیت نگرانکننده کمبود داروها در کشور، اعلام کردند به اعتقاد کارشناسان عمدهترین دلایل کمبودها، عدم تخصیص بوجه کافی برای تأمین داروهای موردنیاز کشور، عدم پرداخت بهموقع بودجه تخصیص یافته بهدلیل عدم همکاری و هماهنگی کامل بین وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، سازمان برنامهوبودجه، بانک مرکزی و سازمانهای بیمهگر و در نتیجه کمبود شدید نقدینگی زنجیره تأمین داروها (صنایع تولید و پخش داروها و داروخانهها) بهدلیل عدم دریافت بهموقع مطالبات است.
اعضای گروه علوم دارویی فرهنگستان علوم پزشکی عدم دسترسی زنجیره تأمین داروها به منابع و تسهیلات بانکی، عدم پشتیبانی وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی از حوزه دارو، عدم توجه کافی مسئولان کشور به مکاتبات و پیشنهادهای متعدد گروه علوم دارویی فرهنگستان و گزارشات کمیسیون بهداشت و درمان مجلس برای بهبود وضعیت دارویی کشور را از جمله چالشهای این حوزه برشمردند.
باری، به نظر میرسد دلایل کمبودهای دارویی روشن است و نیاز به عزمی جدی برای حل مشکلات میخواهد. حل این مشکل باید در اولویت مسئولان و دستاندرکاران نظام سلامت کشور (بهویژه حالا در آستانه تشکیل دولت جدید) قرار گیرد چرا که این موضوع مشکلی فراگیر است و کمتر فردی است که خود یا اطرافیانش درگیر این موضوع نشده باشند.
چه ناراحتکننده است وقتی که فردی درگیر بیماری است، و بابت تامین دارو هم، دردی دیگر به دردهایش افزون میشود. امید است که افراد دغدغهمند در حوزه متبوع خود قدمهایی بلند برای حل این معضلات بردارند؛ و نظام سلامت در ایران، سرانجام روزهایی آرام و مطمئن را تجربه کند.
/انتهای پیام/