نوشتاری از مهدی شیخ‌زاده: درباره آب و کمبود آب حرف می‌زنیم که دیگر یک هشدار یا پیش‌بینی نیست؛ واقعیت امروز کشور است!
درباره مسئولیت اجتماعی شرکت‌ها حرف می‌زنیم که امر مغفول قابل احصا است، آن را بیدار و تقویت باید کرد.
درباره یک راه‌حل کوچک حرف می‌زنیم، که دیر یا زود مستقیماً تولید صنعتی را نیز تحت تأثیر خود قرار می‌دهد.
کمبود آب واقعیت امروز کشور است. (دلیلش دیگر مهم نیست، واقعه رخ داده است!)
کاهش بارندگی، افت محسوس ذخایر سدها و تنزل سطح آب‌های زیرزمینی، هر روز آشکارتر می‌شود. این وضع فقط کشاورزی یا مصرف شهری را تهدید نمی‌کند؛ بلکه مستقیماً تولید صنعتی را نیز تحت تأثیر قرار می‌دهد.
در میان صنایع مختلف، داروسازی جایگاهی حساس‌تر دارد؛ چراکه این صنعت بدون آب، حتی یک روز قادر به ادامه فعالیت نیست. آب، نه فقط ابزار جانبی تولید دارو، بلکه پایه و شرط آغاز چرخه تولید در این صنعت است.
در چنین شرایطی، لازم است مسئولیت اجتماعی صنعت داروسازی بازتعریف شود. سال‌هاست از مسئولیت اجتماعی سخن گفته می‌شود، اما فرار هم می‌شود!
امروز نیازمند تمرکز و اولویت‌گذاری هستیم. اگر قرار است این صنعت نقشی واقعی و موثر را پیدا کند، امروز این نقش را باید در حفظ و صیانت از آب بیدار سازد.
مسئولیت اجتماعی اکنون باید از سطح پروژه‌های نمادین (و ای‌بسا تفنن و صحنه‌سازی‌های بیهوده، فراتر رفته و به برنامه‌ای پیوسته و بلندمدت (و جدی) تبدیل شود.
صنعت داروسازی می‌تواند و باید به پرچمدار مدیریت مصرف آب مبدل شود؛ نه فقط از طریق تغییرات فنی در خطوط تولید، بلکه با کاهش هدررفت، فرهنگ‌سازی و آموزش گسترده.
(هرچند که در دل خودمان بگوئیم این دیگر انتظاری اضافی‌است!)
اصلاح مصرف آب در روند چرخه تولیدی، آموزش کارکنان در تمام سطوح و ایجاد حساسیت دائمی نسبت به ارزش آب، قدم‌هایی هستند که اثر مستقیم و موثر دارند. این اقدامات باید به بخشی از هویت حرفه‌ای این صنعت تبدیل شود؛ نه پروژه‌ای مقطعی و محدود برای ارائه گزارش سالانه.
مسئولیت اجتماعی مقوله‌ای نیست که صرفا از آن برای ارائه گزارش در مقاطع مختلف، استفاده در و پاورپوینت‌های سرشار از اعداد نامفهوم به‌کار برده شود.
(آقایان جدی باشید!)
در کنار این موارد، پررنگ‌کردن مسئله آب در فضای عمومی صنعت ضروری است. جلسات، همایش‌ها، گزارش‌ها و ارتباطات رسانه‌ای این صنعت باید این پیام را منتقل کنند که «آب، اولویت امروز ماست».
صنعتی که با سلامت جامعه گره خورده، طبق ماهیت خود نمی‌تواند نسبت به بحران آب بی‌تفاوت بماند.
این پررنگ‌سازی نه برای تبلیغ، بلکه برای شکل‌دادن به یک فضای ذهنی مشترک است؛ فضایی که در آن همه شرکت‌ها، تصمیم‌گیران و کارکنان احساس کنند حفظ آب نه یک توصیه، بلکه یک وظیفه است.
(مسئولیت همه ما اهالی صنعت این‌جااست.)
شاید حتی اگر بخش عمده بودجه مسئولیت اجتماعی شرکت‌های داروسازی به این موضوع اختصاص یابد، باز هم کم، اما اقدامی حیاتی خواهد بود.
اگر امروز اقدام نکنیم، فردا تنها فرصت جبران خسارت خواهد بود، نه پیشگیری.
صنعت داروسازی ظرفیت آن را دارد که آغازگر یک جریان ملی در مدیریت مصرف آب باشد.
آب، مسئله امروز است و اگر امروز درباره‌اش تصمیم نگیریم، فردا تصمیمی برای جامعه و صنعت داروسازی باقی نخواهد ماند.
(آیا فریادرسی هست!؟)
/انتهای پیام/
