تولید قراردادی/
مهندس رضا عباس‌خان: بررسی دوباره پدیده‌ای به نام “تولید قراردادی” یا مشارکت در تولید، در شرایطی که شرکت‌های داروسازی با محدودیت‌های مالی مواجه هستند -و البته تحریم- شاید خالی از لطف نباشد.
در شرایطی که صنعت دارویی کشور با سیلی صورت خود را سرخ نگه‌داشته است؛ موضوعی وجود دارد که واقعا که توی ذوق همگان زده است؛ انتشار آمارهای خیالی رکوردشکنی فروش و تولید! که البته عمدتا هم توسط شرکت‌های نیمه دولتی ارائه می‌شود.
واقعیت کجاست؟ آن‌جایی‌که شرکت‌های خصوصی تولیدکننده در عمل و بدون شوآف، بازار همین شرکت‌های دولتی را قبضه کرده و به‌سادگی دارند سهم خود را در بازار افزایش می‌دهند.
جای تعجب است که خصولتی‌ها به‌جای چاره‌اندیشی برای خطوط خالی از تولید خود کماکان به فکر آمارسازی هستند و اجازه ورود سرمایه‌گذاران را هم به بخش تولید نمی‌دهند!
باید یادآور شد که نام و عنوان دهان پرکن این شرکت‌ها گاها فرصت‌هایی مناسب برای جذب سرمایه‌گذار فراهم می‌آورد؛ که خب شوربختانه بنا به دلایلی نامعقول و بعضا کوته نظرانه مدیران بالادستی این شرکت‌ها، راه‌ها را می‌بندند، و نوعی بد نگری را ترویج می‌دهند و این راه درآمدی بالقوه (که می‌تواند ابزاری برای برون‌رفت از وضعیت موجود باشد)، یعنی تولید قراردادی یا مشارکت در تولید برای مدیران عامل این شرکت‌ها در دور دست می‌ماند و…!
ما معتقدیم سرمایه‌گذار واقعی صنعت دارو کسی است که دغدغه تولید داشته و کمک کند چرخ تولید بچرخد و طبعا در سود فروش هم شریک باشد. با توجه به اینکه اغلب شرکت‌های دولتی از این موضوع سر باز می‌زنند، سرمایه‌گذاران هم ناگزیر به سوداگری فروش مواد اولیه سوق می‌یابند و کار دست به دست کردن مواد مورد نیاز تولید در بازار؛ آن‌هم با قیمت‌های نجومی؛ رونق می‌گیرد! و…
بیائید مزایا و معایب این پدیده را مرور کنیم.
مزایای سرمایه‌گذاری در صنعت دارو از طریق تولید قراردادی یا مشارکت در تولید:
- رشد بازار دارو
تولید قراردادی با توجه به افزایش جمعیت و نیاز به خدمات بهداشتی و درمانی، می‌تواند یک پیشنهاد جذاب تلقی شود و چون تقاضا برای داروهای مختلف در حال افزایش است، به پتانسیل درمان‌های جدید یاری رسانده، و بازار دارو در ایران را از نو رونق بخشد.
شما شرایط تحریمی را هم در نظر بگیرید که سبب کمبود عرضه دارو شده است. می‌بینید که ضرورت تولید قراردادی را دوچندان هم می‌شود.
- حمایت دولت
تولید قراردادی قطعا کمک به دولت در شرایط فعلی است. حداقل به‌ظاهر هم که شده معمولاً مشوق‌هایی مانند تسهیلات بانکی، معافیت‌های مالیاتی و حمایت‌های مالی به سرمایه‌گذاران ارائه می‌دهد؛ و سازمان‌های ذی‌ربط هم شرایط مورد نظر برای واردات مواد اولیه توسط سرمایه‌گذاران را در این بخش، تسهیل کرده است.
- کاهش هزینه‌ها
تولید قراردادی کمک به صنعت دارو است. می‌توان از زیرساخت‌های موجود شرکت‌های دیگر استفاده کرد و طبیعتا نیاز به سرمایه‌گذاری اولیه کاهش می‌یابد. این امر اساسا، مشوقی برای سرمایه‌گذار هم هست تا برای اطمینان از بازگشت سریع سرمایه خود خیالش راحت باشد و البته در حد بضاعت می‌تواند به میزان فروش دارو و هدف مورد نظر هم یاری رساند.
شما بیائید به این‌ها، بهینه‌سازی منابع، با استفاده از تولید قراردادی، و جلوگیری از هزینه‌های اضافی را هم بیفزائید.
- دسترسی به بازارهای جدید
تولید قراردادی تقویت اصل مشارکت است، زیرا با شرکت‌های محلی می‌تواند به گسترش شبکه توزیع و دسترسی به بازارهای جدید یاری رساند؛ و البته انتخاب محصول و لوکیشن شرکت تولیدی نیز در برآوردهای اولیه برای این موضوع اهمیت دارد.
موضوع دیگر، مبحث برندینگ و اعتبار است. در صورتی که تولید قراردادی برای تولید یک دارو با برند مد نظر سرمایه‌گذار صورت پذیرد، موضوع خیلی متفاوت می‌شود؛ قطعا تولید و فروش با همکاری برندهای بزرگ، به افزایش اعتبار و شناخت بیشتر آن برند کمک می‌کند و ضمن کاهش فرصت‌های از دست رفته فروش شرکت‌ها؛ به‌دلیل مشکلات مالی؛ در نهایت به حضور مداوم در مارکت فروش منتهی خواهد شد.
- تخصص و تجربه
تولید قراردادی، می‌تواند نوعی کمک به شکل‌گیری همکاری با شرکت‌های بین‌المللی یا معتبر داخلی تلقی شود و احتمالا به انتقال تکنولوژی و دانش فنی هم بسیار یاری رساند.
همچنین شما آموزش نیروی انسانی را هم در نظر بگیرید. این نوع همکاری‌ها، همواره به آموزش و ارتقاء سطح مهارت‌های نیروی انسانی بسیار کمک کرده است.
- معایب
1.ریسک‌های قانونی
مقررات و قوانین ممکن است به‌طرزی ناگهانی تغییر کنند، که این مطلوب سرمایه‌گذاران تولید قراردادی نیست؛ به‌ویژه تغییرات مدیریتی مداومی که بیشتر در شرکت‌های خصولتی رخ می‌دهد، بارها منجر به لغو تفاهمنامه‌ها و قراردادهای قبلی شده است!
مسائل نظارتی را هم به این داستان بیفزائید! این موضوع مانند دو لبه‌ی یک تیغ شود؛ یعنی مدیران عامل نفع شخصی را برای این تولیدات در نظر نگرفته و یا اساسا موضوع را برای کمک به چرخه تولید در نظر بگیرند.
- رقابت شدید
تولید قراردادی با توجه به حضور شرکت‌های بزرگ و معتبر در صنعت دارو، می‌تواند رقابتی بسیار شدید را پدید آورد! فرآیند احساس خطر برای از دست دادن بازار، همواره به‌دلیل عدم واقع‌نگری اغلب مدیران عامل از وضعیت موجود، خطر از دست دادن مارکت را برای ایشان در پی می‌آورد.
شما موضوع تأثیر قیمت‌ها را هم به دایره مضامین بیفزایید. رقابت شدید ممکن است منجر به کاهش قیمت‌ها و کاهش حاشیه سود شود.
- مشکلات تأمین مواد اولیه
برای برخی از مواد اولیه ممکن است نیاز به واردات باشد، آن‌وقت تولید قراردادی هم می‌تواند از تحریم‌ها و نوسانات ارزی لطمه ببیند.
تازه! کیفیت مواد اولیه را هم در نظر بگیرید. تأمین مواد اولیه با کیفیت بالا ممکن است چالش‌برانگیز شود.
- نوسانات اقتصادی
تولید قراردادی می‌تواند به نوسانات اقتصادی دامن زده و بر هزینه‌های تولید و قیمت‌گذاری هم اثر بگذارد.
در نهایت ما با تأثیر بر تقاضا هم طرفیم؛ در شرایط اقتصادی نامناسب، تقاضا برای دارو ممکن است کاهش یابد.
- 5. مسائل کیفیت و استاندارد
تولید قراردادی کمک به صنعت تولید دارو است و اما نیازمند رعایت استانداردهای کیفی و ایمنی است که این یکی هم ممکن است هزینه‌بر باشد.
از آن طرف، بازرسی و کنترل کیفیت را هم در نظر بگیریم. نیاز به بازرسی‌های مکرر و کنترل کیفیت می‌تواند زمان و هزینه‌هایی بالا را به همراه آورد.
سرمایه‌گذاری در صنعت دارو از طریق تولید قراردادی و مشارکت در تولید در ایران می‌تواند فرصت‌هایی قابل توجه باشد. کافی‌است دوباره به این موضوع با دید کمک به چرخه تولید و کار آفرینی و نیروی کار ایرانی نگاه کنیم نه سوداگری در خرید مواد اولیه. پس به امید روزهایی بهتر برای صنعت دوست‌داشتنی داروی ایران.
/انتهای پیام/
