دکتر نصرالهی: واحد و فرآیند تحقیق و توسعه در شرکت‌های داروسازی به‌عنوان قلب تپنده آن شرکت به‌حساب می‌آید
این نگاه می‌تواند تا تعیین خط‌مشی شرکت و ارتقای فروش، گسترش‌یافته و آینده آن‌را هم روشن کند و منجر به گرفتن سهمی رقابتی و مهم در بازار شود و حتی در ورود به بازار دارویی کشور؛ به شرکت مربوطه، به‌عنوان تنها بازیگر یک داروی خاص؛ جلوه‌ای نقش‌آفرین و پراهمیت ببخشد.
شوربختانه، عمده‌ی شرکت‌های داروسازی در ایران، فعالیت واحدهای تحقیق و توسعه را به‌دلیل فروش‌محور بودن شرکت‌ها، از اولویت مدیران ارشد خود خارج کرده و آن‌گونه که شایسته است، بدان بهای لازم را نمی‌دهند!
حالیا که بخشی قابل اتکا از هزینه‌های بزرگ در شرکت‌های داروسازی جهان، به این موضوع به‌دیده‌ی “واجب‌تر از نان شب” نگاه می‌کنند و مطالعه اقدامات‌شان در این وادی واقعا برای ما که از فعالان این صنف بزرگ و پر اهمیت در ایران هستیم، شعف‌برانگیز است.
یکی از دلایل بی‌توجهی به تحقیق‌وتوسعه را می‌توان به نگاه مالکان شرکت‌ها و هلدینگ‌ها به میزان فروش و سوددهی بیشتر در کوتاه مدت اشاره کرد. زیرا همان‌گونه که می‌دانیم در کشور ایران در بهترین حالت از زمان انتخاب محصول جدید، تا ورود به بازار، زمانی نزدیک به ۱۸ ماه طول به‌طول می‌انجامد، که خود این زمان طولانی، در قاموس مناسبات زودبازده نمی‌گنجد!
این مدت‌زمان (باز به‌دلیل شتاب افزایش هزینه‌ها در سال) رسما از حوصله بسیاری از سهام‌داران کلان خارج است. بنابراین موجب می‌شود که بسیاری از افرادی هم که به‌عنوان مدیرعامل مشغول به فعالیت هستند و طبعا دوست دارند در فرآیند توسعه و پیشرفت، نوازنده سازی باشند؛ دلسرد شوند و…!
مدیران علاقه‌مند را باید دریافت. فرصت‌ها را باید مهیا کرد. مدیر مربوطه را الزاما نباید به‌سمت حفظ جایگاه خود و صرفا نمایش دادن توانایی رشد دادن شرکت تحت هدایتش، در مدت زمان کوتاه، رهنمون کرد!
این مدیران را نباید ترساند. آن‌ها قطعا قید بازه زمانی زیاد محصولات جدید را می‌زنند! و صنعتی که هر دم باید در رشد و تعالی خود پیش و پیش‌تر برود؛ دستخوش محافظه‌کاری‌های ناخواسته و تحمیلی می‌شود.
مدیر به بالادستی و مالک کار نگاه می‌کند و در شرایط اضطرار به ساده‌ترین راه متوسل می‌شود: کنار آمدن با شرایط؛ و بسنده کردن به همان محصولات قدیمی شرکت!
تحقیق و توسعه هم باد هوا!
می‌بینید!؟ مدیران می‌توانند با افزایش ساعت و سانس کاری پرسنل، به همان هدف کوتاه‌مدت شرکت برسند و چالشی هم با هیچ‌کس و هیچ‌چیز نداشته باشند.
بماند که این روش‌ها هم خسارات خود را در پی دارند؛ فرسودگی دستگاه‌ها و نیروی انسانی شرکت، نخستین ارمغان معکوسی است که حاصل می‌شود!
نتیجه این تنفس‌ندادن‌ها و به مرخصی فرستادن تعهد به آینده، ندیدن ضرورت تحقیق و توسعه، یک خروجی بیشتر ندارد؛ و آن نابودی رشد و پیشرفت است.
اکنون بیائیم با دیدی طولانی‌مدت به موضوعاتی نظیر تحقیق و توسعه نگاه کنیم؛ و با حوصله‌ای بیشتر از خط مشی شرکت‌ها حرف بزنیم و حرکت کنیم.
من مطمئنم که پس از چند سال، ما محصولاتی بسیار بهتر خواهیم داشت که برای شرکت نوعی، به‌عنوان محصولات پرسود و بدون رقیب شناخته خواهند شد و به‌تدریج هم به‌علت تغییر شرایط بازار و ورود رقبای جدید، آینده‌ای بهتر را تجربه خواهند کرد.
یادمان باشد آن‌سوی این داستان، می‌تواند به خروج محصول شرکت، از پروتکل‌های درمانی جدید و در نتیجه، از دست دادن بازار دارویی از حوزه محصولات سبد شرکت منتج شود!
اگر شما به‌فکر محصول جدید و آلترناتیو نباشید، مطمئن باشید که باعث شکست سریع‌تر شرکت‌شان در حوزه فروش خواهید بود.
/انتهای پیام/
