دکتر شهرام کلانتری خاندانی، (رئیس انجمن داروسازان ایران): صاحبان اصلی این رویداد (یعنی سمینار دانشجویان داروسازی) شمایید. از هر ۱۰۰ نفر از شما، حداقل ۸۵ نفرتان وارد داروخانه خواهید شد و درصدی کمتر از شما جذب صنعت و هیئت علمی و یا استخدام ادارات می‌شوید.
عزیزان!
من هشدار می‌دهم که امروز آینده شغلی رشته داروسازی بسیار مبهم است. دعوت‌تان می‌کنم که به اخبار این روزهای جامعه داروسازی بیشتر دقت کنید: فروش اینترنتی دارو، داروخانه آنلاین، داروخانه زنجیره‌ای، اقتصاد ورشکسته‌ی داروخانه‌های خصوصی، سهم بیش از ۵۰ درصدی داروخانه‌های دولتی، تقاضای مکرر و دائمی هلال‌احمر برای تاسیس داروخانه جدید، تقاضاهای عجیب ارگان‌های نظامی و تامین اجتماعی و صنعت نفت و راه‌آهن برای تاسیس داروخانه و…
سال‌ها از تصویب ابلاغ سیاست‌های ملی دارایی ایران گذشته است و هنوز نمی‌دانیم که قرار است سرانه داروساز به جمعیت در کجا متوقف شود! سالیانه بیش از ۱۷۰۰ داروساز وارد چرخه اشتغال می‌کنیم؛ سرانه داروخانه در شهرهای بزرگ به بیش از 3 داروخانه به ازای هر ۱۰ هزار نفر رسیده است و درحال عبور از استانداردهای کشورهای صنعتی و جهان اول هستیم. در همین حال، آن‌هایی که باید برای ما دل بسوزانند در برنامه هفتم توسعه، رشته داروسازی را جزو رشته‌های مشمول افزایش ظرفیت آورده‌اند! خب چرا!؟
سوال اینجاست! افزایش ظرفیت برای چه؟ برای اشاعه بیکاری؟! یا رقابت در یک حرفه‌‌ی ذاتاً رقابت‌ناپذیر؟! در همین حال شورای رقابت و هیئت مقررات‌زدایی داعیه صدور مجوز برای هر فرد متقاضی ولو با مدرک سیکل و دیپلم دارند! آیا از نظر شما این بیشتر شبیه یک شوخی نامربوط نیست؟!
***
ما می‌پرسیم قوانین ما کجایند!؟ چرا برای نحوه اجرای سیاست‌های ابلاغی اصل ۴۴ و خصوصی‌سازی در مجلس، قانون جدید تصویب می‌شود؛ ولی برای نحوه اجرای سیاست‌های کلی سلامت، قانون نحوه اجرای آن را نمی‌نویسند!؟ مگر هر دوی این‌ها را مقام رهبری ابلاغ نکرده!؟
عزیزان دانشجو!
چه کسی برای آینده شغلی ما تصمیم می‌گیرد؟ وزارت اقتصاد؟! مرکز بهبود کسب‌وکار؟! شورای رقابت؟!
چرا هر نهاد غیر مرتبطی به خود اجازه می‌دهد که برای حوزه دارو و داروسازان تصمیم بگیرد!؟ داستان چیست!؟
مثلا هنوز نقشه راه سلامت الکترونیک کشور را بلاغ نکرده‌اند ولی تحت فشارهایی، دستورالعمل و ضوابط توزیع اینترنتی دارو را صادر کرده‌اند! مگر در برنامه هفتم توسعه، تعیین خط مشی سلامت دیجیتال بر عهده وزارت بهداشت به‌عنوان تولیت نظام سلامت نیست؟
***
چه کسی و چه کسانی فشار می‌آورند؟ چرا فشار می‌آورند؟ چه تعارض منافع و چه مطامعی پشت پرده است؟ و آیا کسی پاسخگو است؟ این ۳۵ هزار داروساز تحصیل‌کرده در مقطع دکترا که شغل‌شان از هرگونه رقابت نهی شده است؛ چگونه باید در این فضای رقابت مسموم، کار و تلاش و امرار معاش کنند؟
ما ظرفیت‌سنجی واقعی نکرده‌ایم که الان برای حوزه داروخانه، صنعت و دانشگاه، چه تعداد نیروی انسانی نیاز داریم.
***
راستی! چرا در این طرح “هر شهروند ایرانی، یک پزشک خانواده”، هیچ داروسازی برای خانواده‌ها تعریف نشده است؟ خب! ما می‌توانیم بخشی از خدمات این طرح را با تکیه بر قابلیت‌های علمی داروسازان عملیاتی کنیم و تکمیل پرونده الکترونیک دارویی بیماران را بر عهده داروسازان بگذاریم تا داروخانه‌ها هم از وضعیت و موقعیت فروش‌محور به خدمات‌محور ارتقا یابند.
***
ما اجازه داده‌ایم که مشاغل تخصصی ما را در صنعت داروسازی به غیر داروسازان بدهند! بسیاری از پست‌های هیئت‌های علمی در دانشکده‌های داروسازی را به غیر داروسازان واگذار کرده‌اند! شما نخبگان و فرداسازان این مرز و بوم هستید، پس برای اجرای عادلانه توسعه، این مطالبات را هم مستمر و با جدیت پیگیری کنید.
*سخنرانی افتتاحیه بیست و پنجمین سمینار دانشجویان داروسازی
/انتهای پیام/
