پیش‌دارویی که پژوهشگران ساخته‌اند، توسط واکنش شیمیایی با گونه‌های اکسیژن فعال (ROS) مانند هیدروژن پروکساید و پروکسی‌نیتریت فعال می‌شود که در محل‌های درد مداوم در غلظت‌هایی بیشتر یافت می‌شوند.
پیش‌دارو در سراسر بدن به‌شکل غیرفعال گردش می‌کند تا زمانی که به مکان‌های درد برسد و در آن‌جا اثرات خود را اعمال کند.
پیش‌داروی جدید با کاهش مولکول‌هایی که مسئول ارسال سیگنال‌های درد هستند، مشکل اصلی را رفع می‌کند. این نوع دارو پتانسیل ابداع رویکرد درمانی جدیدی برای تسکین درد مزمن را دارد.
زمانی که نسخه خوراکی پیش دارو روی مدل‌های موش دچار نوروپاتی دیابتی، استئوآرتریت و نوروپاتی محیطی ناشی از شیمی‌درمانی آزمایش شد، ۶ ماه پس از آسیب، حساسیت مفرط به لمس و سرما معکوس شد.
در‌حالی‌که آزمایش نشان داد اثرات پیش‌دارو به مقدار دارو بستگی دارد، طبق مشاهدات پژوهشگران، هنگام مصرف مکرر نیز اثرات ضددرد آن حفظ می‌شد. این نتیجه نشان می‌دهد ترکیب موردنظر باعث ایجاد تحمل نمی‌شود. ایجاد تحمل از عامل محدودکننده‌ی اصلی در مسکن‌های قوی مانند مورفین به حساب می‌آید.
/انتهای پیام/
