پایش دیابت در ایران/
پویان شریعتیپناه: کنترل مداوم قند خون، اساس پیشگیری از عوارض دیابت است. اما در ایران، جایی که بیش از هفت میلیون نفر به دیابت مبتلا هستند، حتی ابتداییترین ابزار پایش یعنی نوار تست قند خون به کالایی پرهزینه و نایاب تبدیل شده است. افزایش قیمت این نوارها تا مرز ۵۰۰ هزار تومان برای هر بسته و سهم ناچیز بیمه در پرداخت آن، بیماران را از امکان پایش منظم قند خون محروم کرده است.
در حال حاضر بهصورت عملی و اجرایی پوششی مناسب برای نوارها وجود ندارد. از سوی دیگر، سهمیهبندی نوار تست در داروخانهها باعث شده است بیماران تنها بتوانند یک بسته در ماه خریداری کنند؛ رقمی که با نیاز واقعی هیچ تناسبی ندارد. نتیجه روشن است: بسیاری از بیماران قند خون خود را بهصورت منظم اندازهگیری نمیکنند و بیماری در سکوت پیشرفت میکند.
این وضعیت در حالی است که هزینه درمان عوارض ناشی از کنترلنشدن قند خون -از جمله بیماریهای چشمی، کلیوی، قلبی و قطع عضو– چندین برابر بیشتر از هزینه پیشگیری است. برآوردهای جهانی نشان میدهد که هر یک دلار سرمایهگذاری در آموزش و پایش بیماران دیابتی، تا ۸ دلار صرفهجویی در هزینههای درمانی ایجاد میکند.
کارشناسان تأکید میکنند که یکی از نقاط ضعف ساختار درمان دیابت در کشور، بیتوجهی به آموزش و خودمراقبتی است. در حالی که ۹۰ درصد از درمان دیابت به خود بیمار وابسته است، هنوز آموزش بیماران تحت پوشش بیمه قرار نگرفته و مراکز آموزش دیابت از حمایت مالی کافی برخوردار نیستند.
دیابت بیماریای نیست که با نسخه و دارو مهار شود؛ درمان آن نیازمند دانش، ابزار پایش و حمایت مداوم بیمهای است. اگر نظام سلامت کشور به دنبال کنترل واقعی دیابت است، باید پوشش بیمهای نوار تست قند خون را گسترش دهد، آموزش بیماران را به رسمیت بشناسد و پایش مداوم را بهعنوان بخشی از درمان اجباری و حمایتی لحاظ کند.
دیابت را نمیتوان با نادیده گرفتن هزینههای کوچک مهار کرد؛ زیرا هر نوار تستی که حذف میشود، در آینده ممکن است به هزینه یک دیالیز یا قطع عضو منجر شود.
/انتهای پیام/
