به‌یاد دکتر سید مهدی موسوی/
آن سال‌ها که تازه گذرم به صنعت دارو افتاده بود، با هم آشنا شدیم؛ با جناب آقای مستطاب دکتر سیدمهدی موسوی. هر جا که می‌دید ادب و احترام را به کمال می‌رساند و بزرگواری‌اش بسیار آدم را تحت تاثیر قرار می‌داد. دو دوره هم، بیشتر با ایشان معاشر و هم‌کلام شدم؛ دو دوره‌ی آئین پاس‌داشت قهرمانان ملی (یادواره) شهدا و ایثارگران صنعت داروسازی کشور، که یکی‌اش در تی‌پی‌کو بود و من توفیق اجرایش را داشتم و یکی هم در هلدینگ شفادارو.
به من گفته بود همرزم شهید محمدمهدی فقیهی (در سال‌های اول جنگ در دهه 1360) بوده است، داروسازی که با طرح‌‌های خاص‌اش (از جمله طرح آمالگام “مواد اولیه دندانسازی” و طرح پارافین مایع و غیره) شهرت داشت و در تاریخ ۱۶ امرداد ۱۳۶۲ در تپه‌های دربندیخان عراق شهید شد.
از گذشته زیاد حرف نمی‌زد و تازه بعدها بود که فهمیدم از گروه اول دانشجویان داروسازی دانشگاه داروسازی تبریز در دهه 1350 هم بوده (به‌قول دکتر نجفی‌عرب؛ پنجاه‌وهشتی‌ها)؛ و سابقه مبارزاتی هم داشته، همدوره‌ی مسعود پزشکیان و مرتضی آذرنوش و محمود نجفی‌عرب و رحیم صفوی و پورپرویزی و احمد شیبانی و…
دکتر موسوی آنقدر خاطرات خوب از خودش به‌جا گذاشته که هر جا می‌روی ذکر و خیرش هست. همیشه در سمت‌های بالا بود و در مدیریت شرکت‌های دارویی، مثل آنتی‌بیوتیک‌سازی ایران، لابراتوارهای رازک، تماد، شهیدقاضی و… انجام وظیفه کرده و اگر به ختم‌اش می‌آمدید، می‌دیدید که در این قحط و کسادی مهربانی و معصومیت نهفته در شناخت، چقدر افراد و اشخاص و آدم‌ها بودند که خالصانه دوستش داشتند. خدایش بیامرزد. از ما، جز همین “آه” از رفیقی که رفت، و در بزرگداشت‌اش، همرزم و همدوره و همکاران کشیدند، چیزی نماند و چیزی نمی‌ماند. ما دوست می‌داشتیم که حضرت دوست، این صاحب حُسن در وفا می‌کوشید و هم‌نفس روزگار بود، اما دریغ.
***
دی ماه سال 1397 با دکتر گپی برای یادواره شهدا زده بودم که در فن‌سالاران آن موقع انتشار یافت و در پی می‌آید. گفت‌وگوی اصلی را اما دوست و همکار گرامی‌ام دکتر مهدی خلیلی، مدیر روابط‌عمومی و امور بین‌الملل تماد انجام داده است و بیشتر هم درباره تماد است. از او ممنونم و ببینید که دکتر موسوی چگونه بر محیط اشراف داشته.
دکتر سیدمهدی موسوی:
“این همه سال گذشت و این، دومین باری است که به ياد و خاطره‌ی غریبانه شهداى داروساز عزيز کشورمان مراسمی گرفته می‌شود .گله‌ای نیست، شاید هم، کم‌کاری از طرف خودمان بوده باشد، به هر روی من خوشحالم که فرصتی فراهم شده تا به مقام شامخ شهدای صنعت داروسازی هم پرداخته شود؛ شهيدانى كه با نثار جان خود، راه رشد و تعالى و استقلال را به امثال ما نشان دادند.
شک نکنیم که امروز این صنعت به بركت خون ایشان توانسته در حوزه‌های تحقيقات، توليد مواد اوليه، داروهاى ساخته شده و بيوتكنولوژى پيشرفت‌هایی بکند.
من ایمان و باور دارم که برگزاری این مراسم و تجلیل از شهدا، قطعا ره‌گشایی‌هایی برای آینده صنعت در پی خواهد داشت.”
یادش در این بهار سبز و نامش یادگار.
سردبیر
/انتهای پیام/
