در خصوص تنش‌های کلامی انجمن داروسازان، شرکت‌های دارویی و سازمان غذاودارو/
یادداشتی از حبیب احسنی‌پور*: داروخانه‌ها از رفتار سازمان تأمین اجتماعی که بیشترین نسخ را به خود اختصاص داده است، دلخور و شاکی هستند.
در همین راستا، انجمن داروسازان ایران به‌عنوان نماینده صنفی، از طریق نامه‌‌نگاری با دستگاه‌ها و نهادهای مختلف، تلاش کرد حقوق قانونی داروخانه‌ها را از سازمان تأمین اجتماعی طلب کند؛ اما به نتيجه‌ای نرسید! چرا خب!؟
برگزاری جلسات مختلف حتی با مدیرعامل سازمان تأمین اجتماعی و دیگر مدیران دست‌اندرکار حوزه سلامت، رایزنی با نمایندگان مجلس شورای اسلامی و…، از جمله اقدامات انجمن داروسازان ایران، در راستای پیگیری مطالبات معوق داروخانه‌ها بود؛ و چه خوب که رفتاری درست داشتند.
شاید مهم‌ترین چالش داروخانه‌ها برای دریافت مطالبات خودشان از بیمه تامین اجتماعی، قرارداد فی‌مابین آن‌ها است که صدای اعتراض داروخانه‌ها را در مقابل گرفتن مطالبات‌شان از تأمین اجتماعی، خاموش کرده است.
در هر حال، آنچه مسلم است اینکه فاصله زمانی در پرداخت مطالبات داروخانه‌ها از سوی بیمه تأمین اجتماعی، در حال افزایش است و معلوم نیست چگونه قرار است مطالبات داروخانه‌ها تسویه شود!
این در حالی است که انجمن داروسازان ایران، برای حمایت از حقوق قانونی داروخانه‌ها، تصمیم گرفته در وهله اول، از خرید داروهای شرکت‌های دارویی وابسته به تأمین اجتماعی خودداری کند، و گویا چاره‌ای هم نمانده!
اما، این تصمیم جمعی، با واکنش مدیرکل دارو و مواد تحت کنترل سازمان غذاودارو مواجه شد.
دکتر اکبر عبداللهی اصل، مدیرکل دارو و مواد تحت کنترل سازمان غذاودارو، با اقدام انجمن داروسازان ایران برای عدم خرید داروهای شرکت‌های مرتبط، مخالفت کرده و خواستار پیگیری مطالبات داروخانه‌ها از مسیرهای قانونی شده است.
آقای مدیرکل عزیز امور دارویی!
شما پیشنهاد پیگیری مطالبات صنفی از مسیرهای قانونی را مطرح کرده‌اید. اما این سئوال مطرح می‌شود که مسیر قانونی برای پیگیری مطالبات داروخانه‌ها، چیست!؟
مگر نه اینکه انجمن داروسازان ایران، این راه‌ها و مسیرها را قبلا و به دفعات طی کرده و انگار چاره‌ای جز قطع همکاری باقی نمانده!؟
انجمن داروسازان ایران ماه‌ها است که از تمامی ابزارهای قانونی خود برای مطالبات به حق داروسازان استفاده کرده و رونوشت اغلب مکاتبات را به سازمان غذاودارو ارسال نموده است.
جای شگفتی است که سازمان غذاودارو به جای اینکه وظیفه رگولاتوری و نظارتی خود را انجام دهد و به‌جای اینکه به فکر تامین داروی بیماران و رفع کمبودها باشد؛ خود را از دایره مسئولیت منفک می‌کند!
یک جای کار هم البته جای مداقه و تامل بیشتر دارد، شرکت‌های پخش تی‌پی‌کو درست است که مجموعا به سازمان تامین اجتماعی متصل می‌شوند، اما در این قضایا چندان ربطی هم ندارند و اما وارد کردن آن‌ها به بازی، داستان را پیچیده‌تر می‌کند.
مرجع رگولاتوری باید به فکر تامین داروی مردم باشد، و از سیاست یک بام و دو هوا بپرهیزد.
سازمان غذاودارو اگر به فکر مردم و تامین داروی بیماران است، بهتر است در گرفتن سهم GDP تلاش کند که در سالیان اخیر به نصف کاهش پیدا کرده است.
سازمان غذاودارو اگر به فکر تامین داروی مردم است باید تلاش کند که وفق قانون ۹ بیست و هفتم، پولی را که سازمان تامین اجتماعی از مردم هر ماه می‌گیرد، به درمان اختصاص دهد که مشکل سلامت کشور حل شود، نه اینکه پول در جای دیگری برود هزینه شود، و دو نهاد اصلی کشور به جان هم بیفتند.
*خبرنگار حوزه سلامت
/انتهای پیام/
