آیا «کدال» کافی‌ست؟/
پویان شریعتی‌پناه: دوره مجامع شرکت‌های دارویی کشور به روزهای پایانی‌اش می‌رسد؛ و امسال یکی از سخت‌ترین دوره‌هایش را گذراند! مشخص بود که گرفت‌وگیرهای مالی، چینش موانع بی‌شمار پای شرکت‌های دارویی، قیمت‌گذاری دستوری و هزار و یک دردسر دیگر باقی‌مانده از قبل، اوضاع این شرکت‌ها را به‌هم ریخته است. چند فیلم منتشر شده از داخل مجامع عمومی، نشان می‌داد که بین کارگزار و سهام‌دار تنش‌هایی ایجاد شده است، و بازار اتهام‌زنی هم داغ بوده!
***
ما به داخل این مجامع کاری نداریم و از کنار آن می‌گذریم. اما اندکی به دو نکته‌ی مطرح شده در آن‌ها می‌پردازیم تا اندکی هم این فضای غبارآلود فرو بنشیند. شاید وقتی دیگر…
***
طبیعتا در فضای بازار سرمایه، سامانه کدال، ابزاری کلیدی برای افشای اطلاعات به‌شمار می‌رود. در این بخش قدر شرکت‌های دارویی بورسی کشور را باید دانست. ورود و خروج و همه چیز شفاف می‌شود و در مجمع عمومی، بازرس و نماینده سازمان بورس اوراق بهادار و ناظران و سهام‌داران همه هستند و همگی سراسر گوش می‌شوند و حساس و نکته‌سنج. حال، فکرش را بکنید که همتای همین شرکت‌ها در بیرون از ساختار بورس، بدون نگاه‌های پاینده، به امور خود مشغول‌اند و رسما هیچ آماری از هیچ چیز را بیرون نمی‌دهند! کلا سکرت، کاملا در سایه!
***
تمامی شرکت‌های بورسی همواره موظف بوده‌اند گزارش‌های مالی، تصمیمات مجامع، برنامه‌های توسعه‌ای و اطلاعات بااهمیت را در سامانه منتشر کنند. گفتیم که این تازه بخش خوب ماجرا است. اما آیا همین ابزار رسمی، می‌تواند به‌تنهایی پاسخ‌گوی نیازهای سهام‌داران باشد و به ایشان نشان دهد که الان در شرکت مربوطه چه خبر است!؟
***
نه! نمی‌تواند! کدال نمی‌تواند جایگزین ارتباطات انسانی، شفاف‌سازی‌های مستقیم و اطمینان‌بخشی را دربست پر و کاور کند. زیرا اساسا که همه صاحبان سهام، «کدال‌خوان» نیستند و…
***
در عمل، بخشی قابل توجه از سهام‌داران خُرد؛ که سرمایه‌گذاران حقیقی و اغلب تازه‌وارد به بورس هستند ؛ نه‌تنها آشنایی دقیقی با ساختار گزارش‌های مالی ندارند، بلکه توان تحلیل محتوای پیچیده صورت‌های مالی و برنامه‌های راهبردی منتشرشده در کدال را نیز ندارند.
در بسیاری از مجامع عمومی شرکت‌ها، شاهدیم که از میان سهام‌داران حقیقی حاضر، معمولاً دو سه نفر سؤال می‌پرسند؛ و همان دو سه نفر نیز در اغلب مواقع، دانش تحلیل دقیق گزارش‌های مالی را دارد. این یعنی اطلاعات رسمی منتشر شده در کدال، حتی اگر کامل باشد، لزوماً و کاملا «ادراک» نمی‌شود و در نتیجه نمی‌تواند به اعتمادسازی پایدار منجر شود.
***
چه باید کرد!؟ پاسخ‌اش روشن است؛ مراجعه به رسانه‌های مطمئن.
ما در “فن‌سالاران” همواره باب گفت‌وگو را با مدیران عامل و اعضای برجسته شرکت‌ها باز می‌کنیم و شدیدا به تعامل و گفت‌وگو معتقدیم. ما می‌دانیم که در این سراچه، هیچ مدیرعاملی نمی‌تواند “حقیقت” را جعل کند و اطلاعات نادرست و غلط به خورد ما و مخاطبان‌مان دهد. هر اقدام این‌طوری قطعا محکوم به شکست است. ما این فرصت را فراهم می‌کنیم تا زحمت‌کشان مردم، از مشکلات و موانع بگویند، از کاستی‌ها، تا با طرح آن، مقام‌های بالادستی در رفع و رجوع مشکلات؛ آستین همت را بالا بزنند و…
این صنعت قطعا بخشی مهم از دستاوردهایش را مدیون اهالی رسانه است و هر گاه در سطح کلان، با کمبودها و عدم تخصیص نقدینگی رودررو بوده، این رسانه بوده که پای صنعت ایستاده و راه‌هایی برای گشایش یافته است.
***
ما از این منظر، مصاحبه‌هایی را با مدیران‌عامل شکل داده‌ایم و باز هم خواهیم داد. ما خوشحالم که اینک باب گفت‌وگو با فن‌سالاران باز است.
اساسا نشست‌های خبری، جلسات پرسش و پاسخ، و حتی حضور فعال در رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی رسمی، همگی نقشی بی‌بدیل در ایجاد پل ارتباطی با تصمیم‌سازان، مدیران بالادستی، جامعه سهام‌داران و ذی‌نفعان؛ و مفهوم “شناخت” و “شفاف‌سازی” را ایفا می‌کنند.
اقدامات ما رسانه‌ها، نه‌تنها باعث رفع ابهام می‌شود، بلکه تصویری روشن، زنده و انسانی از وضعیت تولید در شرکت‌ها و هزار موضوع دیگر به‌دست می‌دهد. این تصویری‌است که کدال هرگز به‌تنهایی قادر به ترسیم‌اش نیست؛ و اگر گفت‌وگو با مدیرعامل هم نباشد، که عملا چیزی آن وسط، از بین می‌رود که قابل اندازه‌گیری هم نیست!
***
شما می‌توانید در همین دو سه سال گذشته نقش مهم رسانه‌ها را دریابید. با توجه به انقباض‌هایی که در امور کلان کشور پیش آمد، و دامنه‌ی آن به بعضی از شرکت‌های تولیدی کشیده شد، کارگران و کارمندان، اعتراض و اعتصاب کردند، ماده اولیه نبود، پول در گردش محدود بود، حساب‌های بانکی مسدود شده بود و…، و این رسانه‌ها بودند که با انتقال حرف‌های خردمندانه مدیران، مانع از سقوط کامل شرکت‌ها شدند.
همیشه که نمی‌توان با زبان تهدید و ابروی درهم کشیده، مقصود را پیش برد! گاهی شما به یک کاتالیزور قابل اتکا نیاز دارید که قول بدهید و شاهد بگیرید و زمان‌تان را مدیریت کنید، تا شیرازه کار و شرکت‌تان از هم نپاشد.
دوستان! رسانه‌ها آن‌جا حاضر بودند و این گپ وحشتناک را پر کردند. به اوضاع عمومی بعضی از این شرکت‌ها نگاه کنید، دقیقا در همین دو سه سال، خود را لنگ‌لنگان کشیده‌اند و هنوز سر پا هستند و اگر اوضاع کشور، کمی بهبود یابد، می‌توانند جامپ کنند. در شرایطی غیر از حضور اشخاص دغدغه‌مند، این شرکت‌ها قطعا تا کنون نابود شده، و هزاران پرسنل‌شان، بیکار و بی‌دفاع می‌شدند!
***
دوستان! عزیزان!
گفت‌وگو کنید. نترسید. قول بدهید تا در رسانه‌ها ثبت شود و به‌قول‌تان عمل کنید. نترسید. به‌موقع، و با زبان ساده و لحنی انسانی پاسخ‌گوی ابهامات و نگرانی‌ها باشید. این ارتباط انسانی، بسیار مؤثرتر از عددهای خشک و رسمی کدال است. کدال و آمار سازمانی خوب است، اما جای رسانه و نگاه ما را نمی‌تواند پر کند.
***
گفت‌وگو کنید. نترسید. از پنهان شدن و پنهان‌کاری‌های روال‌شده، چیزی عاید کسی نشد، نمی‌شود! پنهان‌شدن‌های مدیران عامل شرکت‌های دارویی، کاملا قابل احصا و دیدنی‌است! نترسید. ما شما را می‌بینیم! منتها صنعت را دوست داریم و از کنارتان می‌گذریم!
***
گفت‌وگو نکردن، فقط تجمیع ضرر است! شما امروز به‌عینه، زیان پنهان‌کاری‌ها را دارید می‌بینید! این‌همه دستگاه نظارتی، این‌همه حراست و بازرسی، نتیجه چه شده!؟ که با رسانه‌ها حرف نزنید!؟ جل‌الخالق!
پشت فرمت‌های رسمی پنهان‌شدن، صداقت شما و مسئولیت‌پذیری و اعتماد را تحت تاثیر قرار می‌دهد. سهام‌دار شما بلافصل و از طریق همین گزارش‌های شما، خودش را تنظیم می‌کند و می‌داند که از مدیرعامل‌اش چه بخواهد. اگر جریان شفافیت درست بود، و رسانه‌ها بودند، اوضاع تا این حد قمر در عقرب نمی‌شد! هیچ‌کس نباید از رسانه‌ها باکی داشت و می‌ترسید!
***
گفت‌وگو کنید تا در برابر نوسانات بازار و شایعات فضای مجازی، با اطمینانی بیشتر در کنار شرکت‌تان و سهام‌داران و ذی‌نفعان باقی بمانید. تا به‌کسی هم الکی باج ندهید.
ما به‌عینه دیدیم که در صنعت پتروشیمی، شرکتی که مدیرعامل آن هر فصل نشست خبری برگزار می‌کند، در شرایطی که بازار در نوسان است، کمتر دچار خروج سهام‌دار و افت قیمت می‌شود. چون سهام‌داران احساس می‌کنند در جریان امور هستند و شنیده می‌شوند. سهام‌دار هم درست است که برای افزوده ارزش پولی، سهام شرکت را خریده، اما خیلی از این اشخاص هستند که سرمایه‌شان را در یک امر مهم -مثلا اینجا داروسازی- سرمایه‌گذاری کرده‌اند و در این ارکستر پیشرفت مملکت خوشحال‌اند که می‌توانند نوازنده سازی باشند. همه چیز را که نمی‌توان با پول و سرمایه اندازه‌گیری کرد. ما ایرانی هستیم، ما فرق “سود” صرف و “منفعت” را می‌دانیم. اینجا سهام‌دار واقعی می‌داند که تقویت تولید، کشور را سر پا نگه می‌دارد تا او هم از سودش بهترین بهره‌ها را ببرد. کشور آباد، معنای منفعت را از سود جدا می‌کند. سهام‌دار دانا این‌را می‌داند.
***
سهام‌داران عزیز! مدیران‌عامل را مقید و موظف به گفت‌وگو و ارائه بیلان کنید. صبر یک ساله برای ارائه یک گزارش مختصر کجا و حداقل هر یکی دو ماه ارائه گزارش از شرکت‌ها کجا!؟
به مدیران‌تان، شجاعت ببخشید، تا دقت‌شان بیشتر شود و صداقت‌شان گل بیاندازد. اگر می‌خواهید بار ذهنی و روانی بازار اذیت‌تان نکند، به‌سمت دریافت اطلاعات بروید و اطمینان طلب کنید. یادتان باشد که هرجا شفافیت بیشتر شد، دردسرها هم کمتر است.
نتیجه‌گیری
بله! کدال، ستون فقرات اطلاع‌رسانی مالی شرکت‌ها است؛ اما کفایت نمی‌کند. در دنیای امروز، عددها برای اثرگذاری، نیاز به ترجمه و معنا دارند. و این معنا خیلی هم دور نیست…
/انتهای پیام/
