برای عدم تکرار اتفاقات ناگوار/
دکتر میثم کریمی: سال 1403 با همه دشواری‌هایش گذشت و برای فعالان صنعت داروی ایران درس‌هایی متعدد داشت، یکی از این درس‌های مهم، لزوم همدلی و همگرایی در صنعت بود؛ و موضوع دیگر به‌روزآوری تکنولوژی و نیروی انسانی در تولید کشور، بدون این دو اصل، نمی‌توان روی مدار تولید و توسعه ملی حرکت کرد.
***
سال 1403 نشان داد که در صنعت داروی کشور، اوضاع ممکن است خیلی بدتر از آن چیزی شود که تصور می‌کنیم! ما به‌عینه دیدیم و لمس کردیم که سیاست‌گذاری‌های حوزه صنعت و توسعه صنایع دارویی؛ کاملا متفاوت از دهه‌های گذشته‌اش شده و به جایی رسیده بود که صنایع دارویی اولویت اصلی خود را بر مبنای “بقا” قرار داده بودند! در این سال، طبق ماتریس گروه بوستون در رده‌ای قرار داشتیم که هم سهمی کوچک از بازار در اختیارمان بود و هم در صنعتی قرار گرفته بودیم که نرخ رشدش پایین مانده بود!
این واحدها معمولاً به سختی پول کافی را برای حفظ سهم‌شان از بازار تامین می‌کردند. هر چند در اختیار داشتن واحدی که در نقطه سربه‌سر قرار دارد، می‌تواند مزایایی اجتماعی همچون تولید شغل تلقی شود یا به شکل بالقوه بتواند با دیگر واحدها هم‌افزایی را تولید کند، اما از منظر حسابداری، این واحدها به دلیل پول نساختن برای شرکت، بی‌ارزش محسوب می‌شوند.
***
امسال برای خلق ثروت و برگشت به مدار توسعه باید منتظر تصمیمات دولت بود؛ موضوعاتی مانند قیمت‌گذاری، تامین منابع مالی، گسترش روابط بین‌المللی، اصلاح حکمرانی صنعتی و…، و حتی تصمیم‌سازی‌های و مجامله با قدرت‌ها (مثلا کشمکش هسته‌ای با آمریکا) و…
حالا یک سوال! در این بین، نقش ما به‌عنوان فعالان این صنعت چیست و چه بوده و چه وظایفی داریم و داشته‌ایم؟
***
جهان اقتصادی امروز به دنبال حداکثری کردن سود خود از طریق کاهش هزینه‌ها و بهینه‌کردن رویه‌های تولید است و ما به‌عنوان یک راه حل می‌توانیم به‌دنبال ایجاد ارتباطی مستحکم در صنعت و دانشگاه باشیم.
***
کمیته دانشجویی در صنایع دارویی و آرایشی و بهداشتی با همکاری تعداد زیادی از دانشجویان علاقمند در همین راستا تأسیس شده است. جایی که خدا را شکر خروجی‌هایی ملموس و مهم داشته، و امروز شاهد آن هستم با تلاش‌هایی که شکل گرفته، چندین شرکت با دانشگاه‌ها و هسته‌های علمی دانشجویی پروژه مشترک تحقیقاتی برداشته‌اند و بسیاری از همین دانشجویان جذب صنعت شده‌اند و یک نوآفرینی در حوزه ساختار شرکت‌ها، به‌ویژه حوزه تولید مواد موثره دارویی و اقلام بسته‌بندی شکل گرفته است؛ و این نقطه را می‌توان نقطه‌ی میوه و ثمره‌دادن درخت دانشگاه‌ها دانست که گروه‌های علمی به سفارش و هزینه صنعت به تولید و انتقال تکنولوژی یاری رسانند.
***
اکنون حدود ۸۰ شرکت عضو سندیکای تولیدکنندگان ماده موثره و شیمیایی و بسته بندی هستند و از این تعداد ۴۶ شرکت در حوزه تولید ماده موثره دارویی فعالیت دارند. همچنین از ۴۶ شرکت تولیدکننده ماده موثره ۴۲ شرکت دانش‌بنیان هستند، یعنی بیش از ۹۰ درصد مواد دارویی توسط شرکتهای دانش‌بنیان تولید می‌شود. اگر تقویت علمی و تحقیقاتی صورت نپذیرد و منابع مالی این شرکت‌ها تامین نشود شوربختانه شاهد تکرار اتفاقات ناگوار سال گذشته خواهیم بود؛ و بدانیم که تحقق سرمایه‌گذاری در تولید، متصل به قیمت‌گذاری منطقی و رفع موانع تولید است. جامعه‌ای رشد می‌کند که منابع انسانی و منابع مالی‌اش نو به نو و مدام تقویت و قوی شود.
***
یکی از فعالیت‌هایی که در سال جدید می‌تواند راهگشا و به‌نوعی برون‌رفتی از بحران و مشکلات فعلی باشد همگرایی و هم‌اندیشی درون صنفی و همکاری‌های مشترک است.
بله! بله! متوجه‌ام که سخت است! و در دنیای بیزنس و مارکت و تجارت امروز، این حرف‌ها، بوتیکی و ویترینی محسوب می‌شود! همه معتقدند که معمولا بنگاه‌های تولیدی به دنبال رقابت‌اند و تعاملات صنفی را گاها برنمی‌تابند! مع‌ذالک با عنایت به چنین پیش‌فرضی، باز هم باید گفت که استفاده از ظرفیت‌های یکدیگر و کمک به‌هم برای ارتقا بهره‌وری در این صنعت کلان و آماده‌ی پذیرش، کماکان یکی از پنجره‌های گشایش است؛ و در شرایط فعلی می‌تواند به رشد صنعت کمک کند.
***
ما در صنعت ماده اولیه این موضوع را شاهد بودیم که از سال 1401 تولید به سفارش شرکتهای داروسازی شروع شد و این موضوع ضمن حفظ سرمایه‌های تولیدکنندگان دارو، مشکل تامین منابع مالی شرکت ماده‌اولیه‌ساز را هم برطرف کرد. در آن سال‌ها بیشتر تولیدکنندگان مواد اولیه در مرحله علامت سوال ماتریس بوستون بودند، و اما با افزایش سهم خود در بازار توانستند از بحران عبور کنند و ضمن فعال نگه‌داشتن خطوط خود به چرخه تولید باز گردند.
/انتهای پیام/
