درباره این جایزه‌های الکی دارویی/
جدی می‌فرمایین!؟
یادداشت سردبیر:
یک جامعه‌شناس درست سربزنگاه درخصوص اهدای یک جایزه دارویی چنین گفته است:
«هر چه‌قدر مشارکت افراد در انجمن‌ها و شبکه‌ها به‌عنوان یک کالای ارتباطی افزایش یابد، حال عمومی افراد بهتر است!»
(استاد! ببخشید بهتر است یا بهتر می‌شود!؟ بگذریم!)
به‌قول معروف اکنون باید پرسید:
جدی می‌فرمایین!؟
درباره همین جوایز الکی حرف می‌زنین!؟
بله استاد عزیز جامعه‌شناس!
ما کرور کرور از این جایزه‌های الکی را هر از گاهی می‌بینیم که در آغاز و پایان مراسم و این نمایشگاه‌های دارویی به این و آن می‌دهند؛ و چه افتخاری هم می‌کنند استاد جان؛ که فلان «لوح تقدیر» رسید به فلانی و فلان تندیس چوب خشک رسید به بهمانی!
(ما به روی خودمان نمی‌آوریم.)
اما استاد عزیز، در گوشی عرض کنم!
می‌دانید چرا این جوایز و لوح‌ها هیچ ارزشی ندارند و هیچ‌وقت نشده که در جایی ارزش‌آفرینی کنند!؟
چون این جوایز “خودتعریف‌شده” از گعده‌ها و دورهمی‌ها سر بر می‌آورند و نه از مراجع علمی و دانشگاه و تحقیق و توسعه و کار حقیقی و اصالت و دانش و خونِ دل داروسازان واقعی کشور.
برای همین نه در گیرنده جایزه و لوح، و نه در مخاطبان صنعت، هیچ شوقی و اشتیاقی برنمی‌انگیزانند؛ و رتبه هیچ‌کس هم از دریافت این جوایز قلابی بالا نمی‌رود.
دلیل می‌خواهید!؟ به‌چشم.
وقتی مرجع تصمیم‌گیری اهدای جایزه، افراد و کارکنان موسسات برگزارکننده نمایشگاه‌ها هستند، وقتی طرف مشورت «انجمن‌های دارویی» کشور همین دوستان به‌قول خودشان «تشریفاتی» تشریف حضور دارند، طبیعی است که شما در شماتیک موضوع متوقف می‌شوید و آن صحنه (افتتاح و اختتام) که قرار است به‌قول شما شوق بیافریند، بدل می‌شوند به صحنه‌ای باری به‌هر جهت، و در نهایت هم، رفع تکلیف و خلاص. نه اشتیاقی، نه استعلایی، نه علمی و نه فرزانگی.
گفتیم فرزانگی! کدام فرزانگی!؟
این عزیزان (که در توهم دانایی غوطه‌ورند) گاهی آن‌قدر هول می‌شوند و هول هولکی حولنا را، الانهار می‌کنند که لوح‌های‌شان را اشتباهی می‌نویسند!
استاد نازنین!
وقتی شما هیچ مرجعیت علمی ندارید، و هیچ ضابطه‌ی تعریف‌شده و مقبول برای انتخاب اصلح و “بهترین” وجود ندارد و جایزه اصلی را می‌رسانید به «اسپانسری» که بیشترین پول را به شما داده و مدام دارید با کلمات بی‌هویت بازی می‌کنید؛ پلاتینیوم و گلد و پلاس و چه و چه و چه، استاد عزیز چه حال خوشی!؟
وقتی معیار جایزه‌دهنده، رقم بالای اسپانسری است، چه حرفی؟ چه حالی!؟ چه اعتباری!؟ کدام جایزه؟ کدام فرزانگی!؟
در پایان باید از شما جامعه‌شناس محترم تشکر کنم که سربزنگاه درباره این موضوع وارد بحث شدید، اما مراقب این موسسات باشید که بابت این حرف‌ها لوح تقدیر به‌تان ندهند. ارزشی ندارد!
وقتی خاک‌خورده‌ها، آدم‌حسابی‌ها، ریش‌سفیدها و پیشکسوتان، مردمان راستین در خانه نشسته‌اند، این جوایز دروغین و الکی شما به بهتر شدن هیچ چیز جز حساب‌های عزیزان موسسات تشریفاتی نمی‌انجامد.
اگر خلاف این است ما را هم در جریان بگذارید.
باقی بقایتان.
/انتهای پیام/
