دکتر مسعود کیهان: «حل مشکلات حوزه دارو و تجهیزات پزشکی به‌تنهایی ممکن نیست و همکاریِ نهادهایی چون بانک مرکزی، سازمان برنامه‌وبودجه، بیمه‌ها، گمرک، وزارت نفت و وزارت ارتباطات را هم می‌طلبد»
این جمله بخشی از صحبت های دکتر مهدی پیرصالحی، رئیس سازمان غذاودارو است که نشان از وضعیت بحرانی صنعت دارو و تجهیزات پزشکی دارد. او حل مشکلات موجود را بدون کمک دیگر نهادهای مهم، شدنی نمی‌داند.
مُسکِن‌های مقطعی برای شرکت‌های با حال وخیم یا کم اثر بوده یا اگر اثری داشته کم کم اثر خود را از دست داده است. البته این حال ناخوش برای امروز و دیروز نیست و چند سالی است که صنعت پیر داروسازی کشور با مشکلات متعدد از جمله کمبود نقدینگی، خطوط تولید قدیمی، قیمت‌گذاری دستوری، مهاجرت نیروی انسانی خبره، توزیع ناعادلانه منابع و… دست و پنجه نرم می‌کند.
با این اوصاف هر وقت کار به شرایط ICU می‌رسد و صنعت به سمت کما می‌رود، دست‌اندرکاران هم دست به‌کار شده و با مُسکِن، به دنبال شوک‌درمانی می‌دوند! که صد البته اگر این چاره کار بود امروز وضعیت این نبود که همه صدایشان بلند باشد.
این روزها که صحبت ناترازی یا همان کمبود، نُقل محافل است، دور نیست با ادامه وضعیت کنونی صنعت داروسازی، یک ناترازی دیگر بر ناترازی‌های کنونی افزون شود با این تفاوت که شاید ناترازی جدید به بهای سلامتی و جان بیماران تمام شود.
البته جانب انصاف در نقد ایجاب می‌کند که قدردان همین برنامه‌های مقطعی برای سرپا نگه داشتن صنعت فرتوت باشیم. دکتر پیرصالحی مهم‌ترین فرد تصمیم‌گیر صنعت داروی کشور گفته که با پیگیری‌های انجام شده، ۳۰۰ میلیون دلار از صندوق توسعه ملی، تخصیص یافته که به‌صورت عادلانه میان شرکت‌ها توزیع شده است، اما تزریق مُسکِن به بیمار (صنعت داروسازی) به جای درمان تا کی اثر خواهد داشت؟
***
پرواضح است که مشکلات تنها به این صنعت ختم نمی شود و متأثر از شرایط تحریمی بسیاری از صنایع درگیر مشکلات کم و بیش مشابهی هستند، ولی نمی‌توان منکر اهمیت این صنعت در زندگی تک تک هموطنان بود. در ناترازی برق، شاید بتوان با قطع ساعتی برق و دعوت مردم به عدم استفاده از کولر روزگار گذراند. شاید در ناترازی گاز بتوان با افت فشار و قطع گاز صنایع شرایط سخت را به‌سر کرد اما اگر خدایی ناکرده به ناترازی دارو برسیم، چاره چیست؟ مگر می‌توان به بیمار گفت؛ صبر کن تا دارویی که در بازار نیست تولید و توزیع شود!
از این نگاه چه بسیار سخن گفته شده، اما معلوم نیست چرا یک برنامه اساسی برای درمان این بیمار اورژانسی تدوین نمی‌شود؟ با چشم‌انداز فعلی نیز امید چندانی هم برای تحقق این مهم وجود ندارد. چرا که اگر بود رئیس سازمان غذاودارو نمی‌گفت که به‌رغم تصویب ۸۰ هزار میلیارد تومان اعتبار توسط مجلس، هنوز بودجه‌ای به وزارت بهداشت پرداخت نشده است!
***
باری، وظیفه ذاتی رسانه بیان مشکلات پیدا و پنهان است؛ البته به‌صورت واقعی، درست و دقیق. همان اندازه که چشم بستن بر مشکلات یا کوچک شمردن آن نابخشودنی است، بزرگنمایی مشکلات ما را از حل مسئله دور خواهد کرد. امید است همان‌طور که دکتر محمدرضا ظفرقندی، وزیر بهداشت از آغاز اقداماتی در راستای تحقق شعار سال و تسهیل مسیر سرمایه‌گذاری در حوزه بهداشت، درمان، دارو و تجهیزات پزشکی خبر داده است، با بررسی اولویت بالای مشکلات نظام سلامت و داروی کشور، به سوی حل ریشه‌ای آن گامی اساسی برداشته شود.
/انتهای پیام/
